ADRIANNA SIEROCIŃSKA: – Ustanowienie tego Roku przez papieża Franciszka było sporym wyróżnieniem dla osób konsekrowanych. Czy był to czas świętowania?

O. JACEK KICIŃSKI: – Z jednej strony był to rok świętowania, ale także normalnej posługi i pracy duszpasterskiej. Ogólnie za papieżem Franciszkiem możemy powiedzieć, że był to dla nas rok łaski.

– A czy był to także okres dziękczynienia?

– Zdecydowanie tak. Był to czas dziękczynienia za dar obecności wspólnot zakonnych na terenie naszej archidiecezji. I to dziękczynienie rozpoczęliśmy już w I niedzielę Adwentu 2014 r., miało ono miejsce we wszystkich wspólnotach zakonnych, ale też i w wymiarze naszego Kościoła diecezjalnego. Rozpoczęliśmy bowiem ten rok uroczystą Eucharystią w archikatedrze wrocławskiej pod przewodnictwem bp. Andrzeja Siemieniewskiego. Wyjątkowym wydarzeniem było spotkanie wszystkich osób konsekrowanych na Jasnej Górze, podczas którego dziękowaliśmy za dar życia konsekrowanego w dzisiejszym świecie.

– Jakie najważniejsze inicjatywy podejmowały osoby konsekrowane w tym szczególnym czasie?

– Przede wszystkim dwie peregrynacje. Zgromadzenia żeńskie, odpowiadając m.in. na hasło minionego roku duszpasterskiego „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, podjęły peregrynację Pisma Świętego we wszystkich wspólnotach zakonnych i indywidualnych formach życia konsekrowanego. Pismo Święte było w każdym domu zakonnym, była to okazja do wspólnej modlitwy, do czytania Słowa Bożego we wspólnocie, ale i dzielenia się wiarą. Owocem tej peregrynacji jest piękna kronika. Natomiast z inicjatywy Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych w zgromadzeniach męskich odbywała się peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, podarowanej osobom konsekrowanym przez Sługę Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego jako przygotowanie do 1050. rocznicy chrztu naszego narodu. Uroczysta inauguracja tego wydarzenia miała miejsce w Trzebnicy pod przewodnictwem metropolity wrocławskiego abp. Józefa Kupnego, później obraz obecny był w każdej wspólnocie męskiej. Poza tym ważny był Tydzień Powołaniowy, w czasie którego osoby konsekrowane odwiedzały parafie, ubogacając swoją obecnością liturgię i dzieląc się świadectwem swojego życia. Później także Piesza Pielgrzymka Wrocławska, gdzie w Trzebnicy osoby konsekrowane ponowiły swoje śluby zakonne. Nie możemy pominąć także zakończenia procesu beatyfikacyjnego na poziomie diecezjalnym dziesięciu Sióstr Elżbietanek – męczenniczek. W maju przeżywaliśmy też Ogólnopolskie Sympozjum Teologii Życia Konsekrowanego, w którym uczestniczyło ok. 150 osób z całej Polski. „Pod Czwórką” systematycznie odbywają się dni skupienia dla wszystkich sióstr zakonnych i indywidualnych form życia konsekrowanego (dziewictwa i wdowieństwa), gdzie dokonujemy pogłębionej refleksji nad naszym życiem.

– Jak wyglądają relacje między osobami konsekrowanymi a świeckimi?

– Rok Życia Konsekrowanego był okazją do częstszego wyjścia osób konsekrowanych do świeckich, współpraca między nimi jest na dobrym poziomie. Oczywiście, można by jeszcze bardziej otworzyć zakonne podwoje, musimy przy tym pamiętać o zakonnej klauzurze. Jednak każda osoba świecka, gdy chce zapoznać się z charyzmatem, z duchowością danego zgromadzenia, nie ma problemu, by odwiedzić dany zakon i porozmawiać z osobami konsekrowanymi.

– Miałam okazję spotkać z się wieloma osobami konsekrowanymi i przekonać się, że niektóre ze zgromadzeń mogą cieszyć się licznymi wspólnotami, ale są i takie, gdzie sióstr czy braci jest zaledwie 3. Jaka jest kondycja naszej archidiecezji, biorąc pod uwagę liczbę osób konsekrowanych?

– Niestety, liczba osób konsekrowanych się zmniejsza, bo mniej jest także powołań. Przyczyny takiego stanu rzeczy są różne, m.in. laicyzacja czy problem demograficzny. Cieszymy się jednak powołaniami, kondycja personalna nie jest zła. W naszej archidiecezji posługuje ponad 830 sióstr i 300 zakonników, w tym ok. 262 kapłanów i 38 braci zakonnych. Mamy domy formacyjne, seminaria ojców franciszkanów, klaretynów czy księży salwatorianów. Moją osobistą radością jest to, że w ubiegłym roku udało się stworzyć wspólny kurs dla wszystkich postulantek zgromadzeń zakonnych Wrocławia. Wykłady odbywają się co dwa tygodnie, postulantki przybywają do domu sióstr elżbietanek. Jest to bardzo praktyczne rozwiązanie, bo trudno znaleźć osobę, która poprowadziłaby wykłady dla każdego zgromadzenia oddzielnie, poza tym postulantki mogą wzajemnie się ubogacać duchowością poszczególnych zgromadzeń.

– Jak będą wyglądały uroczystości związane z zakończeniem Roku Życia Konsekrowanego?

– Będą miały charakter Triduum. W niedzielę (31 stycznia) spotkamy się na nieszporach w katedrze wrocławskiej, a później wysłuchamy konferencji o. Augustyna Pelanowskiego poświęconej doświadczeniu miłosierdzia w życiu wspólnoty zakonnej. 1 lutego to dzień ekspiacji, wynagrodzenia Panu Bogu za grzechy osób konsekrowanych, za wszystkie niewierności, każda wspólnota podejmuje określoną formę ekspiacji. I wreszcie 2 lutego odbędzie się uroczysta Msza św. w katedrze poprzedzona procesją z kościoła pw. Świętego Krzyża z relikwiami patronów i założycieli zgromadzeń i uroczystym przejściem przez Bramę Miłosierdzia.

– Przed nami w tym roku dwa wielkie wydarzenia: 1050. rocznica Chrztu Polski i Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Czy osoby konsekrowane włączają się w przygotowania?

– Wiele osób już się w nie zaangażowało, dlatego że osoby konsekrowane posługują również duszpastersko i towarzyszą młodzieży. Do obu tych wydarzeń starają się więc jak najlepiej przygotować.