Parafia posiada relikwie św. Wojciecha (umieszczone w relikwiarzu z I poł. XIX wieku) i późnobarokową monstrancję (I poł. XVIII wieku), w której figura świętego podtrzymuje glorię. Duchowo i poprzez prace remontowe wspólnota przygotowywała się do ogólnopolskich obchodów 1000-lecia męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Wówczas na ołtarzu polowym obok świątyni stanęła figura patrona, a tysiące wiernych przybyłych także w pielgrzymkach i setki kapłanów uczestniczyło w milenijnych uroczystościach. Wtedy także do każdego domu w parafii trafił obraz ze św. Wojciechem.

W kościele na bocznej ścianie jest obraz przedstawiający świętego – pochodzi ze starego kościoła, niegdyś był na zasuwie w ołtarzu głównym. Odpust główny jest obchodzony 23 kwietnia, we wspomnienie św. Wojciecha. W 2015 r. tym uroczystościom przewodniczył ks. dr Andrzej Jankoski, ekonom diecezji. – Zawsze po zakończeniu uroczystości odpustowej jest możliwość uczczenia relikwii św. Wojciecha – mówi proboszcz ks. Ryszard Majkowski.

Jest także odmawiana modlitwa ku czci św. Wojciecha: „Boże, Ty umocniłeś nasz Naród w wyznawaniu Twego imienia przez nauczanie i chwalebne męczeństwo św. Wojciecha, biskupa; spraw prosimy, aby ten, który na ziemi głosił naszym przodkom wiarę, wstawiał się za nami w niebie. Panie, niech modlitwa, którą jako wyraz dziecięcego oddania ofiarujemy Twojemu Majestatowi ku czci św. Wojciecha biskupa i męczennika, uczyni nas godnymi wiecznego szczęścia, które on osiągnął, przelawszy krew dla Ciebie (…). Użyźniłeś siejbę słowa Bożego krwią swoją, a w sercach naszych zaszczepiłeś miłość do Bogurodzicy, bądź nam nadal przewodnikiem do nieba i uproś nam u Boga potrzebny hart ducha, abyśmy z Twoją pomocą mężnie wyznawali swoją wiarę i przez nią otrzymali wieczną nagrodę”.

Nasz pierwszy męczennik

Św. Wojciech urodził się w rodzinie książąt Sławnikowiców, w czeskich Libicach, a wychowywał się w Magdeburgu, gdzie na cześć tamtejszego biskupa przyjął drugie imię (może podczas bierzmowania) – Adalbert, pod którym jest znany w literaturze średniowiecznej i na Zachodzie. Od 983 r. był biskupem Pragi, współpracował wówczas z wieloma wybitnymi osobistościami w Europie, ale ok. 989 r. wobec trudności w zarządzaniu diecezją praską, zrzekł się godności biskupa i wstąpił do klasztoru Benedyktynów na Awentynie. Gdy ponownie powrócił do Pragi, zasłynął m.in. z opieki nad ubogimi, więźniami, w tym muzułmańskimi. Jednak, gdy zaprotestował przeciw zamordowaniu kobiety szukającej azylu w kościele, wrogie mu stronnictwo zmusiło go do puszczenia kraju. Cesarz Otton III w odpowiedzi na zapał misyjny przyszłego męczennika zaproponował mu podróż na dwór Bolesława Chrobrego, gdzie zrodziła się myśl akcji misyjnej wśród pogańskich Prusów. Wiosną 997 r. bp Wojciech wyruszył ku ujściu Wisły, gdzie spotkało go okrutne przyjęcie. Zabito go strzałami z łuku, odcięto głowę i wbito na pal. Naoczni świadkowie, towarzysze podróży, zdali relację z męczeńskiej śmierci Wojciecha. Chrobry wykupił ciało męczennika i uroczyście pochował w Gnieźnie, co dało początek gnieźnieńskiej metropolii w 1000 r. Uprzednio w 999 r. Sylwester II dokonał kanonizacji Wojciecha.

Spuścizna joannitów

W 1154 r. Henryk, książę sandomierski, syn Bolesława Krzywoustego, wybudował w Zagości kościół i szpital, który oddał templariuszom. Wśród wiosek stanowiących uposażenie szpitala w Zagości wymieniana jest miejscowość Janina. Zakonnicy z Zagości, dostrzegając zbyt wielkie odległości do świątyni, wybudowali także kościół w Janinie.

„Katalog duchowieństwa i parafii w diecezji kieleckiej” (1999) podaje, iż parafia powstała prawdopodobnie w XII wieku, wydzielona (przynajmniej częściowo) z parafii Gnojno i Stopnica. Ze źródeł parafialnych wynika, iż w zapiskach kronik polskich w Watykanie jest informacja, że w 1326 r. w Janinie był kościół, a funkcję plebana sprawował ks. Dawid. „Liber Beneficiorum” Długosza podaje, że przy kościele w Janinie był szpital dla chorych i starców oraz szkoła.

Pierwotny, drewniany kościół wraz z plebanią i zabudowaniami oraz kilka okolicznych wiosek spalili w 1655 r. Kozacy. Przez 88 lat Janina nie miała kościoła. Odbudowany ok. 1679 r., po kolejnym pożarze restaurowany ponownie, został konsekrowany 7 listopada 1743 r. przez bp. Michała Kunickiego. Patronowali mu św. Wojciech i Najświętsza Maryja Panna. Z czasem zaistniała konieczność budowy nowej świątyni. W 1819 r. ks. Franciszek Stefaniak, proboszcz w Janinie, otrzymał pozwolenie na poświęcenie kamienia węgielnego pod nowy kościół parafialny.

Klasycyzm w Janinie

Obecny kościół w Janinie wzniesiono w 1822 r. staraniem Marcina Badeniego, wojewody i ministra kolatora tej parafii. Kościół poświęcił bp Augustyn Łosiński w 1913 r. W 2013 r. parafia uroczyście przeżywała 100. rocznicę konsekracji kościoła. Świątynia jest murowana, o klasycystycznej harmonijnej sylwetce. W ołtarzu głównym – klasycystycznym znajduje się późnobarokowy krucyfiks z XVIII wieku, w ołtarzach bocznych – Pieta i figura Jezusa z otwartym sercem, w bocznych ścianach – obrazy patronów parafii: św. Wojciecha i Matki Bożej Różańcowej. Jest także nowy obraz św. Jana Pawła II. Zwraca uwagę m.in. nietypowe wyobrażenie św. Izydora (z ptakiem) oraz dekoracja przygotowana na 1050-lecie Chrztu Polski, autorstwa ks. Przemysława Pabjana, wikariusza. Kościół, jasny w kolorycie, jest bardzo starannie utrzymany.

Wspólnota

– Jest nas w parafii 2645 osób. Parafia się starzeje i wyludnia, co roku znacznie więcej parafian umiera, niż się chrzci – wyjaśnia Ksiądz Proboszcz. Ks. Ryszarda Majkowskiego w codziennej pracy duszpasterskiej wspierają prefekt ks. Przemysław Pabjan oraz katechetka Janina Kasza.

W parafii jest 6 róż różańcowych i grono przyjaciół WSD. – Bardzo dobrze układ się współpraca z jednostkami OSP, strażacy ochotnicy pełnią straż przy grobie Jezusa, biorą czynny udział w procesji rezurekcyjnej i uroczystościach odpustowych, nie trzeba się martwić, kto poniesie baldachim, chorągwie. W ich intencji parafia modli się na Mszy św. 3 maja księża uczestniczą w wielu uroczystościach strażackich – opowiada Ksiądz Proboszcz.

Dzieci uczą się w dwóch szkołach podstawowych w Kołaczkowicach oraz gimnazjum w Podgaju. Regularnie przygotowują liturgię Słowa Bożego i śpiew psalmów, współpraca z nauczycielami jest bardzo dobra. Od kilku lat w Wielkim Poście odbywa się parafialna Droga Krzyżowa, która rozpoczyna się w różnych miejscowościach, a kończy w kościele. W 2016 r. odbędzie się ona w Niedzielę Palmową.

Mieszkańcy parafii trudnią się głównie uprawą truskawek i ogórków. Niektórzy pracują w niedalekim Busku, ostatnio wielu wyjechało do pracy za granicę. W Kołaczkowicach jest Zakład Pracy Chronionej, dający zatrudnienie grupie osób z parafii (i pomagający w niektórych pracach dekoracyjnych w kościele).

Krok po kroku

– Każdego roku staramy się wykonać jakąś pożyteczną dla parafii pracę, coś udoskonalić, ulepszyć, wymienić na nowe – mówi ks. Majkowski.

W 2015 do kościoła sprawiono nowy obraz św. Jana Pawła II i odnowiono duży żyrandol; w 2014 – odnowiono ołtarze boczne, ambonę, drogę krzyżową, konfesjonały, dwa feretrony i figurę Chrystusa Zmartwychwstałego; w 2013 r. – przeprowadzono generalny remont wnętrza świątyni, wykonano: remont przyziemia (lamperii), instalacji elektrycznej, odnowiono polichromię całego kościoła i ołtarz główny. Od 5 lat parafia ma aktualizowaną na bieżąco stronę internetową.

W organistówce przygotowano salkę dla ministrantów i młodzieży, tam też odbywa się duszpasterskie przygotowanie przyszłych małżonków. Do parafii należą: Janina, Kołaczkowice, Kotki, Ruczynów, Służów, Strzałków, Szczytniki, Skarysławice, Zaborze i Widuchowa. Jako druga patronka jest w parafii czczona Matka Boża Różańcowa, zaś w kaplicy w Widuchowie – Matka Boża Anielska.