Reklama

Niedziela Rzeszowska

Adopcja – rodzicielstwo serca

Ciągle są rodzice, którzy czekają na dzieci oraz dzieci, które pragną miłości, wsparcia i opieki, jaką zapewnia rodzina. Aspekty prawne związane z adopcją, przygotowanie do przyjęcia dziecka, oczekiwania dzieci i rodziców, budowanie wzajemnych relacji czy doświadczenia rodziców adopcyjnych – to tylko niektóre z tematów, jakie poruszyli uczestniczy konferencji „Adopcja – rodzicielstwo serca”, która odbyła się w Rzeszowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W spotkaniu udział wzięli pracownicy ośrodków adopcyjnych, domów dziecka, prawnicy, psychologowie, rodziny adopcyjne oraz osoby zdecydowane na przyjęcie dziecka. Spotkanie, które wpisuje się w promocję rodzicielstwa adopcyjnego, odbyło się z inicjatywy Ośrodka Adopcyjnego w Rzeszowie, działającego przy Regionalnym Ośrodku Polityki Społecznej.

Poprzez konferencję organizatorzy chcieli przybliżyć tematykę związaną z całym procesem adopcyjnym. Wszystkim tym, którzy przekraczają progi ośrodka adopcyjnego, bądź przygotowują się do podjęcia decyzji o adopcji. – Ciągle są rodzice, którzy czekają na dzieci oraz dzieci, które pragną miłości, wsparcia i opieki, jaką zapewnia rodzina. Do naszego ośrodka przychodzi coraz więcej i coraz młodszych ludzi, którzy chcą adoptować dziecko i jest to naturalne, że chcą stworzyć pełną rodzinę – mówi Jolanta Zarówna, kierownik Ośrodka Adopcyjnego ROPS w Rzeszowie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Wśród poruszonych tematów były te związane z aspektami prawnymi. Często kandydaci na rodziców adopcyjnych zastanawiają się, czy pokonają trudności prawne związane z procesem adopcyjnym. – Zwykle procedury sądowe nie trwają długo. Po przebyciu szkolenia w ośrodku adopcyjnym, które trwa kilka miesięcy, i przygotowaniu dokumentów, pozostałe formalności sądowe to zwykle dwa, trzy miesiące, nieco dłużej w przypadku adopcji zagranicznej – przyznaje sędzia Ziemowit Czech, prezes Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu. Nie należy się zatem zniechęcać procedurami, bo bycie rodzicem adopcyjnym to ogromna radość.

Zwykle do adopcji trafiają dzieci, które przebywają w placówkach opiekuńczych. – Staramy się, by wszystkie dzieci, które mają uregulowaną sytuację prawą, szybko znalazły nowych rodziców – mówi Urszula Polanowska, dyrektor Domu Dziecka w Rzeszowie. Sytuacja dzieci do 3. roku życia jest w miarę klarowna. W tym przypadku to rodzice adopcyjni podejmują decyzję o stworzeniu dla nich domu. Dzieci starsze zwykle znają swoich rodziców biologicznych, często mają z nimi kontakt, więc nawet jeśli owi rodzice są pozbawieni praw rodzicielskich, to dzieci są z nimi emocjonalnie związane. W tym przypadku to w dużej mierze do dziecka należy decyzja o adopcji. Jeśli zaakceptują, polubią czy nawet już na początku stworzą wyjątkowe więzi z kandydatami na rodziców adopcyjnych, proces przebiega szybko. Bardzo cieszymy się, kiedy oddajemy dzieci w dobre ręce rodziców adopcyjnych, bo to nie tylko jedno z naszych zadań, to przede wszystkim radość z tego, że odnaleźli się i będą tworzyć rodzinę.

Reklama

– Wszystkim, którzy przekraczają progi naszych ośrodków, chcemy ułatwić zarówno podjęcie decyzji, jak i sam proces adopcji – mówi Beata Ożóg, kierownik Ośrodka Adopcyjnego w Chełmie. W każdym z ośrodków pracuje grupa fachowców, którzy są przygotowani do pomocy i przeprowadzenia przez czas przygotowania do adopcji. – Prowadzimy zgłaszające się do nas rodziny poprzez całą procedurę – od momentu zgłoszenia się do ośrodka, poprzez proces diagnozy, przygotowania do adopcji, kwalifikacji do pełnienia funkcji rodziny adopcyjnej oraz kontakt z dzieckiem i przyjęcie go do rodziny, procedurę sądową i udzielanie wsparcia na każdym z tych etapów. Bywa, że kandydaci muszą wiele przepracować, nawet nieco zmienić swoje życie czy myślenie. Jednak większość z nich dociera do celu i po latach odnajduje swoje dziecko, dając mu dom, opiekę, a przede wszystkim swoje otwarte na miłość serca.

Jeżeli rodzina i dziecko się spotkają i razem zamieszkają, trzeba zrobić wszystko, by zbudować dobre, rodzinne relacje. – To, niestety, nie zawsze jest łatwe i na to muszą być przygotowane obydwie strony. Każde dziecko ma swoją przeszłość, historię, nawyki, rodzice też mają swoje oczekiwania, marzenia. Najważniejsza jest bezwarunkowa miłość i akceptacja. Ze względu na przeszłość dzieci potrzebują też poczucia bezpieczeństwa, a, niestety, rodzicom trudno jest połączyć miłość z wymaganiem, które w to poczucie bezpieczeństwa się wpisuje. To najczęstszy błąd, jaki popełniają. Ważne jest nastawienie, cierpliwość, wspólna praca, ale i wsparcie: otoczenia, ośrodka adopcyjnego, psychologa – dodaje Krzysztof Szwajca, psychiatra z Krakowskiego Instytutu Psychoterapii. Wszystko jednak można wypracować i cieszyć się z tej wyjątkowej formy rodzicielstwa.

Ośrodek Adopcyjny w Rzeszowie prowadzi procedurę przysposobienia oraz przygotowuje osoby zgłaszające gotowość do przysposobienia dziecka w oparciu o ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy. Kieruje się dobrem dziecka i poszanowaniem jego praw. – Podczas szkoleń przypominamy, że to nie chęć posiadania dziecka jest najważniejsza. To przede wszystkim miłość, którą chcemy ofiarować, powinna kierować naszymi decyzjami. W rodzicielstwie adopcyjnym istnieje potrzeba wrażliwości, otwartości, wielkiego serca, aby otworzyć się na przyjęcie do swojego domu i życia dziecka, którego się nie urodziło, i pokochać je z całym bagażem jego historii, rodziny pochodzenia, doświadczonego cierpieniem i krzywdą. Wiedzą o tym rodzice adopcyjni, dla nich dzieci rodzą się właśnie poprzez serce – dodaje Jolanta Zarówna, kierownik Ośrodka Adopcyjnego ROPS w Rzeszowie.

2016-12-21 09:59

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Włochy: liczba adopcji radykalnie spada, stąd apel papieża do małżeństw

[ TEMATY ]

małżeństwo

adopcja

Archiwum "KnOB"

Swym apelem w sprawie adopcji papież podjął bolesny temat, o którym się dzisiaj nie mówi. Radykalnie zmniejsza się bowiem liczba wniosków o adopcje, a państwo działa na tym polu zbyt powoli, wybierając najłatwiejsze rozwiązanie, czyli domy dziecka.

Wskazuje na to sędzia Giuseppe Sariano z sądu dla nieletnich w Rzymie. W środę Franciszek zachęcił małżeństwa do adopcji. Przyznał, że wiąże się z tym pewne ryzyko, ale podkreślił, że jeszcze bardziej ryzykowne jest nieposiadanie dzieci w ogóle.
CZYTAJ DALEJ

Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!

2025-10-21 14:10

Niedziela Ogólnopolska 43/2025, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

Artur Stelmasiak

Ks. prof. Waldemar Chrostowski

Ks. prof. Waldemar Chrostowski

Przypowieść o faryzeuszu i celniku, którzy przybyli do świątyni, żeby się modlić, odnosi się nie tylko do jednej konkretnej sytuacji, lecz do tego, co powtarza się w każdym pokoleniu wyznawców Boga.

Przypowieść o faryzeuszu i celniku, którzy przybyli do świątyni, żeby się modlić, odnosi się nie tylko do jednej konkretnej sytuacji, lecz do tego, co powtarza się w każdym pokoleniu wyznawców Boga. Jako pierwszą Jezus ukazuje pobożność faryzeusza, zapewne dlatego, że jest częstsza. Faryzeusz staje przed Bogiem z satysfakcją, że wypełnił wszystko, co nakazane, a nawet więcej, ponieważ uczynił to w dwójnasób. Gdyby na takim wyznaniu poprzestał, należałyby mu się uznanie i pochwała, bo nie wszyscy prowadzą życie, które wymaga tak wielkiego wysiłku. Stało się jednak inaczej. Słowa: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie”, świadczą, że najważniejszym celem tego wysiłku było nie tyle uczczenie Boga, ile wywyższenie się nad innych, postrzeganych jako zdziercy, niesprawiedliwi i cudzołożnicy. Ta postawa aroganckiej wyższości znalazła również wyraz w jego nastawieniu do celnika, do którego odniósł się z nieskrywaną pogardą. Zamiast patrzeć przed siebie, w stronę Boga, do którego zwracał się w modlitwie, faryzeusz oglądał się za siebie, w przekonaniu, że jest od celnika, tak samo jak od wszystkich innych ludzi, lepszy. Dziękując Bogu nie za to, kim jest, lecz za to, kim nie jest, modlił się w gruncie rzeczy do siebie, a nie do Boga. Wybrał samousprawiedliwienie, a więc tak naprawdę Boga nie potrzebował.
CZYTAJ DALEJ

Ks. Dolindo o sile różańca

2025-10-26 20:55

[ TEMATY ]

różaniec

rozważania różańcowe

www.dolindo.org

O. Dolindo

O. Dolindo

„Nawleczone na sznur różańcowy paciorki są jak taśma filmowa” – pisze ks. Dolindo. „Przypominają obrazy wielkich Tajemnic Odkupienia i jak na wielkim ekranie wyświetlają je w duszy”. „Bez Różańca któż pamiętałby na co dzień o Tajemnicach Odkupienia? Tymczasem to pamięć o nich jest tajemnicą życia wewnętrznego”.

To mistyk, który mocno stąpał po ziemi. Dawał konkretne rady tym, którzy do niego przychodzili. Teologię z wysokiej półki, głęboką duchowość potrafił wpleść w codzienność. "Odmawiając Różaniec, zalecam, byście wyciągnęli z tego praktyczne wnioski dla życia. Między jedną tajemnicą a drugą, na przykład, zamiast słowotoku, pomyślcie nad praktyczną rzeczą. Rozważasz pierwszą tajemnicę bolesną? Powiedz: „O Jezu, kiedy jestem strapiona, chcę poddać się Twojej woli i zawierzyć Twojemu miłosierdziu”. Przy drugiej tajemnicy uczyń akt oddania swoich fizycznych dolegliwości i trudności, jakie przeżywasz, przebywając z innymi w ciągu dnia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję