Z przytoczonych powyżej słów można zatem wywnioskować, że stary kwas ma negatywną symbolikę. Pojęcie usuwania kwasu użyte jest już w Starym Testamencie. Taki nakaz otrzymują Izraelici w Księdze Wyjścia: aby „usunąć kwas z domów”. Wiązało się to z faktem, że podczas święta Paschy nie można było jeść chleba na zakwasie. Kwas symbolizował bowiem coś ukrytego, fermentującego, rozkładającego się. Był to obraz grzechu, który często niewidocznie, ale bardzo skutecznie wpływa na życie człowieka i osób, które go otaczają. Z kolei św. Paweł, nawiązując do tej symboliki, wskazuje, że stary kwas to „stary człowiek” – taki, który potrzebuje nawrócenia, i wymienia m.in. przestrzenie tego nawrócenia: złość i przewrotność. Takich miejsc, w których Apostoł Narodów nawołuje do przemiany umysłu i serca, jest wiele, dlatego też starym kwasem możemy nazwać każdy grzech, który oddziela od Pana Boga, i sprawia, że człowiek potrzebuje uzdrowienia.

Przeciwieństwem starego kwasu jest nowy kwas, który – jak zaznacza św. Paweł – stanowi przaśniki przeżywane w szczerości i prawdzie. I tu znów możemy się doszukać symboliki, tym razem chleba przaśnego, który oznacza czystość, prostotę i autentyczność. To nic innego jak człowiek żyjący bez grzechu obłudy. Taki, który poznał Chrystusa i zmienił diametralnie swoje życie, i doświadczając Bożej miłości, nie chce wracać do tego, co było złe.

Nie bez przyczyny św. Paweł w takich słowach nawołuje np. do Koryntian, aby zmotywować ich do przeciwdziałania grzechom, nie tylko tym, które są jawne i widoczne, ale także tym, które mogą prowadzić do „fermentu” w całej wspólnocie.

Stary kwas może mieć odniesienie także do obecnych czasów. To pokazuje, że teksty Pisma Świętego są ponadczasowe i mają znaczący wpływ na przeżywanie wiary. Gdy człowiek podejmie refleksję nad życiem, może zwrócić uwagę na takie elementy, które oddalają go od Pana Boga. To dobre pole do spojrzenia na życie pod kątem wiary, miłości, prawdy czy uczciwości. Zamiana starego kwasu na nowy jest procesem. To nie jest tak, że wszystko uda się zrobić natychmiast, ale każdy krok zmierzający do oczyszczenia duszy jest powodem do radości. Przykładem mogą być słowa św. Matki Teresy z Kalkuty: „Bóg nie wymaga, byśmy byli doskonali, ale byśmy byli prawdziwi. Szczerość to twój przaśny chleb”. Również słowa Orygenesa o oczyszczeniu duchowym mogą stanowić receptę na piękną drogę: „Stary kwas to nie tylko jawny grzech, ale każda myśl, która oddziela nas od Boga. Dlatego prawdziwa Pascha zaczyna się w sercu”.