Franciszek zwrócił uwagę, jak bardzo ważne pozostaje dzisiaj odkrywanie świętości w ludzie Bożym: w rodzicach, którzy z miłością wychowują swoje dzieci, w mężczyznach i kobietach, którzy z zaangażowaniem wykonują swoje codzienne obowiązki, w osobach starszych, które nadal się uśmiechają i służą mądrością. Oprócz rzeszy wiernych określonych przez Papieża jako „święci z sąsiedztwa” reprezentujący „klasę średnią świętości” są też osoby wskazywane przez Kościół jako wzory, orędownicy i nauczyciele.

To święci beatyfikowani i kanonizowani, przypominający wszystkim, że życie pełnią Ewangelii pozostaje możliwe i piękne. Świętość nie stanowi programu wysiłków oraz wyrzeczeń, ale przede wszystkim doświadczenie bycia kochanym przez Boga, dobrowolne przyjęcie Jego miłosierdzia. To dar Najwyższego otwierający na wdzięczność i pozwalający doświadczyć wielkiej radości, która nie jest chwilową emocją czy zwyczajnym optymizmem, ale pewnością, że możemy wszystkiemu stawić czoła z łaską i odwagą pochodzącymi od Pana.

„Świętość wyrasta z konkretnego życia wspólnot chrześcijańskich. Święci nie pochodzą z «równoległego świata»; są wierzącymi i należą do wiernego ludu Bożego oraz są osadzeni w codziennym życiu, na które składają się: rodzina, nauka, praca, życie społeczne, gospodarcze czy polityczne. We wszystkich tych kontekstach święty lub święta chodzi i działa bez lęków oraz uprzedzeń, wypełniając wolę Bożą w każdych okolicznościach. Ważne jest, aby każdy Kościół partykularny pozostawał uważny w chwytaniu i docenianiu przykładów życia chrześcijańskiego dojrzewających w Ludzie Bożym, który zawsze miał szczególnego «nosa» do rozpoznawania owych wzorów świętości, wyjątkowych świadków Ewangelii – podkreślił papież. – Trzeba więc należycie uwzględnić konsensus ludzi skupionych wokół tych wzorcowych dla chrześcijaństwa postaci. Wierni są bowiem obdarzeni przez łaskę Bożą niezawodnym postrzeganiem duchowym, aby w konkretnym życiu niektórych ochrzczonych rozpoznać i uznać heroiczne wypełnienie cnót chrześcijańskich”.

Ojciec Święty zauważył, że „sława świętości” nie pochodzi przede wszystkim od hierarchii, ale od wiernych. To lud Boży, w różnych jego przedstawicielach, stanowi jej wyraziciela. Należy jednak zweryfikować, czy opinia o świętości jest spontaniczna, stabilna, trwała oraz rozpowszechniona w znacznej części wspólnoty chrześcijańskiej. Jednym z ważnych elementów „sławy świętości” lub „sławy męczeństwa” pozostaje wzywanie wstawiennictwa konkretnych osób uznawanych przez wiernych za święte, a spełnienie zanoszonej w ten sposób modlitwy stanowi potwierdzenie przekonania ludu Bożego.

„Święci to drogocenne perły; są zawsze żywe i aktualne, nigdy nie tracą wartości, bo stanowią fascynujący komentarz do Ewangelii. Ich życie przedstawia się jak katechizm w obrazkach, ilustracja Dobrej Nowiny, którą Jezus przyniósł ludzkości: że Bóg jest naszym Ojcem i kocha każdego z nas ogromną miłością i nieskończoną czułością – podkreślił papież. – Św. Bernard mówił, iż myśląc o świętych, czuł, jak płonie «wielkimi pragnieniami». Niech ich przykład oświeca umysły kobiet i mężczyzn naszych czasów, ożywiając wiarę, wzmacniając nadzieję oraz rozpalając miłość, aby każdy czuł się pociągnięty pięknem Ewangelii i nikt nie zagubił się w odmętach bezsensu czy rozpaczy”.